ـ ممكن است بدون دليلى منطقى، عصبانى شويد.

ـ شدت خشم با حادثه‌اى كه اتفاق افتاده، تناسب نداشته باشد.

ـ اقدامى كه بعد از خشم صورت مى گيرد، متناسب با تهديد نباشد.

البته چنين واكنش هايى علل مختلفى دارد كه مى توان گفت: گاه دلايل ارگانيك، باعث اين پديده مى شود؛ مثلا: برداشتن زخم و جراحت، بيمارى، تحت تاثير دارو بودن و يا مشكلات ژنتيكى كه در اين صورت سيستم عصبى نمى تواند، كارش را به درستى انجام دهد؛ اما غير از اين موارد؛ و هر گاه واكنش احساسى متناسب با حادثه نباشد، ناشى از خطاى انديشه مى باشد و فرضيه هاى ناصوابى كه ذهن در هنگام بروز حوادث از خود مى سازد، سبب ايجاد خشم و عضب خواهد شد.

گام هاى ديگر جهت كنترل خشم و عصبانيت:

1. با نوشتن شرحى از شرايط خشم در يابيد كجا و چرا به شما افكار پرخاش جويانه دست مى دهد بدين ترتيب اين موقعيت ها را شناخته و با بهره گيرى از فنونى مانند نفس عميق، صحبت هاى مثبت با خود يا توقف فكر، چرخه خشم‌تان را از كار بيندازيد.

2. مهارت خوب گوش دادن به سخنان ديگران و نحوه ارتباطات صحيح را بياموزيد.

3. نحوه «اظهار وجود» را بياموزيد، اظهار وجود جانشين سازنده و راه گشاى خشونت است. (از مهارت هاى زندگى محسوب مى شود و روان شناسان آن را آموزش مى دهند)

4. هرگاه شخصى شما را عصبانى كرد، سعى كنيد به او توضيح دهيد كه به چه دليل و بنا بر كدام رفتارش از او ناراحت و آزرده شده ايد.

5. اگر هر روز به گونه اى زندگى كنيد كه گويى آن روز آخرين روز، زندگى است در مى يابيد كه زندگى كوتاه تر از آن است كه سر هر موضوعى خشمگين شويد.

6. گام برتر بخشش كسانى است كه شما را خشمگين ساخته اند، با زدودن رنجش و دست كشيدن از انتقام و تلافى، مى بينيد كه بار سنگين خشم از روى شانه هايتان برداشته مى شود.

7. اگر خيلى عصبانى هستيد چيزى نگوييد، آرام بگيريد، اگر آرام باشيد شما را بيشتر جدى مى گيرند.

8. به هنگام عصبانيت طورى رفتار نكنيد كه ديگران حربه اى عليه شما به دست آورند و به گفته هايتان بر چسب غير منطقى، احساسى يا هيجانى بزنند، اين امر موجب مى شود كه خشم شما بيشتر شود و اوضاع را بهتر نمى كند.

9. با خودتان روراست باشيد، آيا واقعا گفته و عمل فردى خاص احساس رنجش را در شما به وجود آورده است يا خشم شما ريشه در جاى ديگر دارد؟ مراقب باشيد كه خشم خود را اشتباها به فردى ديگر تحميل نكنيد.

10. با فرد مقابل به طور خصوصى صحبت كنيد. ممكن است فكر كنيد كه حمله اى شديد در ملاء عام موجب افزايش شرمندگى او خواهد شد اما اين كار فقط تصويرى نامطلوب از شما مى سازد، اين كار باعث مى شود كه فرد مقابل هم چنان در كار يا گفته خود پافشارى كند و همين امر اوضاع را بدتر مى كند.

11. قبل از صحبت خصوصى با طرف مقابلتان كه از او دلخور يا عصبانى هستيد سعى كنيد با فرد ديگرى صحبت كنيد و هدف شما را از گفتگو چيست را به او بگوييد؟ اين كار دو سود دارد اول اين كه به عنوان سرعت گير در ابراز احساسات مى باشد و دوم اين كه تمرينى براى ابراز احساسات و خواسته هاى خود، به طورى كه وقتى صحبت خصوصى خود را با طرف مقابلتان شروع كرديد مى دانيد چه مى خواهيد.

12. سعى كنيد در دلخوريها، با طرف مقابل صحبت و مذاكره كنيد و به مصالحه و توافق برسيد تا از دلخوريهاى بعدى جلوگيرى شود و بحث را طورى خاتمه دهيد كه به توافق متقابل رسيده باشيد.

13. به خودتان تلقين كنيد كه كمتر بايد تحت تاثير مسائل ناراحت كننده قرار بگيريد اين تلقين در آرامش اعصاب ما موثر است.

14. سعى كنيم به جاى ترور شخصيت ديگران، رفتار خود را زير سوال ببريم.

15. هنگام عصبانيت درباره خود و رفتار ديگران كلمات نهايى مانند هر، هميشه، هرگز و... به كار نگيريد.

16. به هنگام عصبانيت از خود بپرسيد واقعه چه بود؟ من برداشتم چه بود؟ روى كاغذ پاسخ اين سوال را بدهيد و سوال آخر اين كه آيا برداشت ديگرى هم مى شود از اين واقعه داشت؟

17. به هنگام عصبانيت نفس عميق كشيده و يك ليوان آب سرد بنوشيد، با آب سرد وضو بگيريد، ذكر بگوييد، قدم بزنيد، زيرا قدم زدن به ما كمك مى كند كه با تغيير نقطه تمركز نتيجتا خشم يك مقدار فروكش شود.

18. حذف مواد محرك از رژيم غذايى مانند چاى، ادويات، قهوه، شكلات زياد و جايگزين كردن لبنيات، سبزى جات، دوغ و ماست به آرام شدن كمك مى كند.

19. وقتى ما تسخير هيجان مى شويم تصميمات ما خرد مندانه نيست، بايد كارى نكينم كه نتوانيم جمع و جورش كنيم، بايد در فضاى آرامش صحبت كرد.

20. به هنگام عصبانيت به خودتان بگوييد «حواست جمع باشد، موظب باش عصبانى نشوى، الان نزديك است كه عصبانى شوى... عصبانيت فايده اى ندارد، آرام باش، تو مى توانى موضوع را به طور منطقى حل و فصل كنى، تو مى توانى.»